Szpiglasowa Przełęcz ze Schroniska w Dolinie Pięciu Stawów
Ze schroniska w Dolinie Pięciu Stawów wyruszamy niebieskim szlakiem. Początkowo szlak jest bardzo łatwy, rzec by można spacerowy, gdyż biegnie on wokół kolejnych stawów, a że nie ma między nimi żadnych kaskad to szlak jest zupełnie płaski. Po kilkunastu minutach przekraczamy mostek, skąd odchodzi zielony szlak w stronę Wodogrzmotów, a idąc kawałek dalej naszym niebieskim szlakiem dojdziemy do rozwidlenia, gdzie w prawo skręca żółty szlak na Krzyżne.
Idąc dalej brzegiem stawu dochodzimy w kilka minut do kolejnego rozwidlenia, tym razem w prawo odbija czarny szlak na Kozi Wierch. Podążając dalej ku krańcowi Wielkiego Stawu dochodzimy do następnego rozwidlenia. W prawo skręca żółty szlak na Kozia Przełęcz, prosto prowadzi niebieski szlak na Zawrat, a my skręcamy w lewo na żółty szlak, który stanowi niejako przedłużenie szlaku tego prowadzącego z Koziej Przełęczy. Od teraz nie będzie już żadnych rozgałęzień czy skrzyżowań szlaków, przed nami rozpościera się szlak na Szpiglasową Przełęcz.
Początkowo idziemy płaskim terenem przekraczając co chwilę strumyczki płynące do Wielkiego Stawu, teren jest porośnięty trawą i gdzieniegdzie kosodrzewiną. Następnie szlak zaczyna wzbijać się do góry. Podejście z każdym krokiem robi się coraz bardziej strome co po pewnym czasie powoduje zadyszkę.
Nie warto na siłę pchać się do góry. Robimy sobie krótki odpoczynek odwracając się do tyłu i podziwiając przepiękny masyw Koziego Wierchu, który jest tu widoczny w całej okazałości. Na dole widzimy cały Wielki Staw Polski, mając na uwadze, że staw jest najgłębszym stawem w Tatrach, to robi wrażenie jego ogrom. Nie minęło więcej jak pięć minut, kilka zdjęć zrobiliśmy i ruszamy dalej. Podejście na Masyw Miedzianych daje nam się we znaki. Nie jest to może jakiś wielki wysiłek, ale potrafi zmęczyć człowieka. Ostatni odcinek jakiś 100 metrów przed przełęczą jest ubezpieczony łańcuchami.
Nie jest on jakoś szczególnie niebezpieczny czy posiadający znaczne ekspozycje. Ubezpieczenie jest jednak potrzebne, gdyż na wyślizganych kamieniach czujemy się znacznie bezpieczniej trzymając w rękach łańcuch. Po kolejnych kilkunastu minutach docieramy na szczyt, tzn. na Szpiglasową Przełęcz. Teraz możemy zrobić sobie dłuższy odpoczynek podziwiając widoki na m.in. Rysy, Mięguszowieckie, a przy dobrej pogodzie nawet można dotrzeć masyw Lodowego Szczytu. Z drugiej strony możemy podziwiać w całej okazałości Dolinę Pięciu Stawów Polskich oraz Miedziane. Po odpoczynku wspinamy się kilkanaście minut do góry by dotrzeć na szczyt - Szpiglasowy Wierch. Tam widoki są olśniewające, zwłaszcza na Wrota Chałubińskiego, Ciemnosmreczyński Staw i na całą Dolinę Pięciu Stawów.
Po sesji zdjęciowej musimy cofnąć się na Przełęcz Szpiglasową, by stąd wyruszyć w stronę Morskiego Oka tzw. ceprostradą. Czas przejścia od schroniska do przełęczy oscyluje około 2,5 godziny spokojnym tempem. Dla osób o dobrej kondycji fizycznej czas ten powinien się skrócić do 2 godzin. Szlak prowadzący do Morskiego Oka wiedzie nas krętą ścieżką wśród skalnej perci, która stopniowo się obniża. Zejście jak i wejście od tej strony nie sprawia żadnych problemów. Po około godzinie schodzenie w dół zastaje nas rozwidlenie, gdzie w prawo odbija szlak prowadzący na Wrota Chałubińskiego. My wędrujemy dalej, mijać Stawki Staszica i przechodząc obok Mnicha, jednego z najbardziej znanych szczytów z uwagi na częste, codzienne wchodzenie na jego szczyt osób lubiących wspinaczkę górską lub trenujących taterników. Po niespełna godzinie wychodzimy na drogę asfaltową, która w kilka minut dochodzimy do Schroniska przy Morskim Oku.
Całość przejścia powinna oscylować około 5 godzin spokojnym tempem z odpoczynkiem na szczycie. Szlak nie jest polecany dla osób o słabej kondycji fizycznej i małych dzieci, samodzielnie chodzących.
